LUDZIE PSYCHOLOGIA WYOBRAŹNIA

Życie nad przepaścią

8 maja 2015
przepaść


Wszyscy żyjemy nad przepaścią. Czasem stracimy równowagę albo ktoś nas popchnie i… dopiero potem następuje najważniejsze.

Nasze życia nie są usłane różami. Jest ciężko, mylimy się, podejmujemy złe decyzje. To normalne, że popełniamy błędy. Że wchodzimy w związki, które nas niszczą, że robimy zbyt wiele dla ludzi, którzy nie kiwnęliby dla nas nawet palcem i że przez chwilę nieuwagi tracimy swoje priorytety.

To normalne, że czasem się gubimy.

Szpitalne łóżka pełne są ludzi z problemami psychicznymi, bo nie radzimy sobie ze stresem, z presją otoczenia i z samotnością. Po prostu się gubimy.

Każdy z nas przeżył taki mentalny upadek. Dla niektórych to był pogrzeb babci albo zerwanie z dziewczyną, ale dla wielu mentalny upadek to codzienność, która zaczyna się zaraz po obudzeniu.

Ludzie popełniają błędy. Ludzie nie są idealni. Ludzie mają problemy nie tylko w poniedziałki i nie tylko jak są sami w pustym mieszkaniu. Człowiek to istota wiecznie błądząca. Zawsze, bez przerwy, o każdej porze dnia i nocy.

Stoimy nad przepaścią i często niewiele trzeba, byśmy się zachwiali. Zdarza się, że zrzuca nas tam toksyczny kochanek, chujowy szef, nękająca nas była albo pijany ojciec. Ale wiecie, nie ma nic złego w słabym humorze. Nie ma nic złego w powiedzeniu sobie „jest chujowo”. Nie ma nic złego w odmówieniu przyjścia na imprezę i leżeniu w kokonie z koców. To się zdarza. To jest ludzkie.

Istotne jest to, co zrobisz dalej. Czy może poradzisz sobie bez osób trzecich, czy zdecydujesz się poszukać wsparcia, czy dasz sobie w ogóle pomóc. Spadanie w przepaść – czy mniejszą, czy większą – to stały element naszego życia. I to jest okej. Możemy sobie nie radzić. Możemy się gubić. Tylko jedno: dawajmy sobie z tego wyjść.

Bo ważny jest nie upadek, a lądowanie.

  • Ważne jest to jak wstaniesz po upadku.

  • Brzeska

    Są jednak sytuacje, które zostają w nas mocno. Że mimo przejścia do normalnego trybu funkcjonowania, ten upadek czasem był na tyle mocny, że przypomina się czasem jakimś mniejszym bólem. Za pewne nie z siłą jak początkowo, ale jednak

  • Hania Lewandowska

    W razie takiego upadku wiem, że mogę liczyć na bliskich, ale bardzo denerwują mnie ludzie, którzy ledwo mnie znają i zaczynają się nade mną użalać. Czuję się wtedy jeszcze gorzej.

    • Agnieszka Piątkowska

      Mnie dobija wyświechtane „będzie lepiej”, „po każdej burzy wychodzi słońce”. Mam wtedy szczerą ochotę powiedzieć: „pierdol się, chcę porady co zrobić, chcę kurwa pomocy a nie głupich tekstów”…

  • Czasami jest też tak, że trzeba solidnie trzepnąć dupą o dno, żeby można było się odbić.
    Czasami warto w tę przepaść spaść, żeby potem wspiąć się jeszcze wyżej (ale to już chyba na inną górę, nie?).

  • Usłyszałem kiedyś jedno zdanie, które wielokrotnie pomagało mi w mniejszych i większych kryzysach:

    „Nie ważne ile razy upadłeś, ważne ile razy podniosłeś się”.

    Padam często, tak samo często wstaję, prawie zawsze z uśmiechem :)

  • Hizashi Senshino

    Ważne jest, żeby pozwolić innym sobie pomóc. Można sobie powtarzać, że da się radę samemu, że nikt inny nie jest potrzebny, że nie obchodzą mnie inni. Można sobie powtarzać, że nikt i nic nie może już pomóc i nic nie wniesie. Ale jak sobie człowiek nie radzi, to zwrócenie się do kogoś z prośbą o pomoc to coś, o czym na pewno warto pomyśleć…

  • Dzięki za ten tekst, coś takiego było mi dziś potrzebne :)

  • Moim wielkim progresem jest nowa praca oraz skrupulatność w nauce a raczej w przypomnieniu sobie ang co ułatwi komunikacje i moze pomoże w karierze zawodowej. Troche żałuje ze zaniechałam i zapomniałam słownictwo ale pora sie ogarnąć. Pozdrawiam, Kasia.

  • Życie nas doświadcza. Codziennie. Będziemy upadać. Grunt to się podnieść, a gdy sami nie dajemy rady mieć kogoś, kto wyciągnie pomocną dłoń i da motywacyjnego kopa. Wtedy żadne przepaści nie będą straszne.