Przykro mi przez #LoveWins

Ludzie postrzegają homseksualizm jako jakieś straszne zagrożenie dla nich i dla społeczeństwa – bo jak wiadomo istnieje tylko jedna, jedyna słuszna droga rozwoju społeczeństwa, wszystko inne to herezja i abominacja, no gej przecież tylko czai się aż NORMALNEMU facetowi upadnie mydło, albo chce wychować dzieci na „spedalone” – cokolwiek by to nie znaczyło. Żenujący przykład egocentryzmu. Dużo złego zrobiły też te głupie ( dawno obalone) badania sugerujące skłonności homoseksualistów do pedofilii.

Wstyd się przyznać, ale kiedyś miałam tak samo bezmózgie poglądy jak ci, o których mówisz. Pochodzę z katolickiej rodziny, w której podtrzymuje się tezy, że homoseksualizm to nieuleczalna choroba i zboczenie. Bez agresywnych zachowań, ze świadomością, że niektórzy się tacy rodzą i należy ich szanować przez wzgląd na to, że są ludźmi, jednak nie do końca normalnymi. W sumie to dopiero stosunkowo niedawno moje zdanie na ten temat uległo zmianie. Przyczynił się do tego mój przyjaciel, który trochę otworzył mi oczy bardzo trafną argumentacją oraz kilkuletnie przebywanie w towarzystwie znajomych lesbijek. To dzięki nim zobaczyłam jak wygląda miłość homo – dokładnie tak samo jak hetero. To po prostu dwójka bezgranicznie kochających się istot. Większość antagonistycznie nastawionych do LGBT ludzi nie miała z nimi do czynienia bliżej, niż mijając ich na ulicy. Nie wiedzą, że to NORMALNI, fantastyczni ludzie zasługujący na miłość, przyjaźń i szacunek. Strach przed nieznanym rodzi fobię, a czasem warto jest wyjść poza granicę swoich ciasnych horyzontów i poznać trochę odmienności. Całe lata dochodziłam do wypracowania sobie stanowiska w tej kwestii i zrozumienia, że miłość nie powinna być przez nikogo ograniczana. Dodam, że tolerancja i głęboki szacunek dla homoseksualistów nie przeszkadzają mi w wierze w Boga. Da się? Da się.

Faktycznie jest to przede wszystkim bardzo przykre. To smutne, że ludzie tak często obrażają homoseksualistów, twierdząc, że to „nienaturalne” (swoją drogą niech poczytają o homoseksualizmie w świecie zwierząt – tam jest tego całkiem sporo i mimo, że w mniejszości, to jednak mogliby się zdziwić). A kiedy słyszę, że homoseksualizm to choroba nagle sama jakiejś dostaję…

W moim wypadku wystarczy wyjść na ulicę żeby coś takiego usłyszeć. Niefajnie.

Follow up do ostatniego zdania – jeżeli się nie zgadzasz to wyjdź zamiast sie obrażać. Jezeli kiedyś w Polsce wejdą takie lub podobne zmiany to wtedy ja wyjdę ale póki co tych zmian nie ma bo wiekszość jest im przeciwna. Jesteś w dużym blędzie sądząc, że osoby nie zgadzające się na malżeństwa i adopcje dzieci przez pary homoseksualne muszą odrazu chcieć eksterminacji tych drugich. Nie znam Cię ale z tekstu wnioskuję, że jesteś nastolatką – poczekaj z dziesięć lat a może zrozumiesz, że świat nie jest czarno-biały, a ludzi nie zawsze da się zamknąć w kategoriach „zły” i „dobry”. Twierdzisz, że myślałaś, ze osób NIEZGADZAJĄCYCH SIĘ z Tobą (nie, nie głupich – niezgadzających) już prawie nie ma a to z prostego powodu – każe środowisko ma swoją radykalną, reprezentatywną grupę oszołomów, ktorzy skutecznie zniechęcają społeczeństwo do wartości przez nich krzewionych. Wy też macie Witkowskiego, którego wysłałbym najchetniej w paczce do Urugwaju a zobacz! jednak jestem w stanie wytłumaczyć sobie, że to tylko krzykacz. Na podstawie Twojego wpisu wyobrażam sobie dziewczynkę, która ludzi o różnych poglądach zna tylko z internetu, a opcje przeciwstawna do swojej wyobraża sobie jako bande łysych łepków z ONR… jesteś w błędzie. :)

Well, ja nie popieram ich działania. Nie zgadza się to z jakimiś moimi poglądami czy wiarą. Natomiast nie wytykam ich palcami, no bo kurcze! To też są ludzie! To, że nie będę się żenić z przyjaciółką nie znaczy, że teraz będę ich poniżać.

W sumie obojętne mi to czy zalegalizują, czy też nie. Akurat staram się być pod tym względem neutralna. Jednak jedno jest ważne – skoro sami chcemy być szczęśliwi, to czemu nie chcemy pozwolić innym zaznać szczęścia?

Ostatnio byłam zaskoczona postawą mojej mamy, która niby jest tolerancyjna w sprawach homoseksualnych. Nie ukrywam, że jestem bardzo tolerancyjną osobą i czasami też naprawdę myślę, że nie ma kogoś takiego jak ja. Jednak wracając do tego o czym chciałam opowiedzieć to z jednego filmu o powstaniu AIDS (nieważne), w którym była scena z dwoma gejami i później wywiązała się dyskusja z mojej strony. Okazało się, że moja mama uważa, że homoseksualizm to jest jakieś wypaczenie, bo na początku ktoś niby stworzył mężczyznę i kobietę. Byłam zbulwersowana rozwojem tej dyskusji i okazało się, że moja mama nie jest tolerancyjna. Dla mnie są dwie odpowiedzi w takich sprawach tak lub nie. Jeżeli jest się tolerancyjnym to po całej linii, a nie tylko jedno ci nie przeszkadza, a reszta jest kijowa. To nie jest tolerancja. Sama jestem zaskoczona, że ludzie w Polsce są tak zacofani. Tak bardzo dążymy do rozwoju naszego kraju, a pozwalamy na takie traktowanie „inności” jak to niektórzy się wyrażają. Właśnie pierwszym krokiem do rozwoju naszego kraju powinno być zajęcie się tym. Chociaż kto to wie, w końcu ludzie w Polsce są w większości cebulakami. Wyraziłam swoje zdanie na ten temat. A propos, Haniu bardzo podoba mi się, że piszesz o takich kontrowersyjnych tematach. Oby tak dalej ;)!